Toch lijkt er wat van hem afgevallen te zijn. Het feit dat hij zijn emoties heeft kunnen uiten en via de letterkaart dit heeft kunnen vertellen heeft Victor kennelijk meer rust gegeven.
Om 1000 uur laden we het hele gezin weer in onze bus en rijden naar het Sea Aquarium. Ons grijze gevaarte hebben we nu ingeruild voor een rode. Dit op verzoek van Chogogo. Geeft niet als het maar rijdt.
Zoals gebruikelijk wil Victor nog even langs de flamingo’s en de aquaria lopen voordat hij bij het CDTC naar binnen stapt. Om 1030 wordt hij weer opgehaald door Mandy en wacht ons een gesprek met Heike, een van de logopedistes van het CDTC. Je kunt deze gesprekken in het begin van de week aanvragen en als je die mogelijkheid krijgt, grijpen we die natuurlijk met beide handen aan.
Het gesprek vindt plaats in de tijd dat Victor zijn eerste half uur op de wal bezig is, zodat we daarna meteen mee kunnen naar de watersessie. Heike is inmiddels volledig op de hoogte van Victor’s file en van de gebeurtenissen van gisteren. Qua logopedie kan ze niet veel meer toevoegen aan de behandelingen die we bij Victor reeds ingezet hebben. De Castillo Morales gecombineerd met Prompt is een goede combinatie. Ze vindt wel dat Victor zich een enorm hoog doel gesteld had om in 2 weken tijd te leren praten. En wij hebben dit als ouders alleen maar bij hem aangemoedigd. Hierdoor blokkeerde Victor in de eerste dagen van zijn therapie met als resultaat zijn uitbarsting van gisteren.
Praten vergt een zeer complexe beweging en aansturing van de gezichtspieren en alhoewel je elke individuele beweging apart kunt oefenen, is het nog niet gezegd dat het ook meteen naar praten leidt. Ze raadt ons en Victor aan om het traject naar praten toe in kleinere stukken op te breken, die Victor met succes kan afronden. Ze vergelijkt het een beetje met iemand die net leert skiën en twee weken later wereldkampioen wil worden.
Na een half uur komt Victor naar buiten en gat op weg naar het dok, waar Papito en Romeo wachten. Net als gisteren, vindt Papito het leuker om nog even met Romeo te ravotten voordat hij aan de therapie begint. Victor gaat ondertussen met Mandy op het dok aan de slag. Ze maken er gewoon een langere watersessie van in plaats van twee korte sessies.
Victor maakt weer zijn gebruikelijke rondjes met Papito, waarbij hij de dolfijn goed moet vasthouden en opdrachtjes moet geven. Dan mag hij kiezen vanuit twee foto’s wat hij Papito wil laten doen. Victor kiest voor de ring. Op de foto hieronder zie je links Papito terugkeren naar Sonya voor een vis, omdat hij net de ring naar Mandy en Victor heeft gebracht. Aan de rechterkant zie je ring gaan die Victor net heeft weggegooid.
Op het fluitsignaal van Sonya, gaat Papito de ring ophalen.
En naar Victor brengen.
Tot slot komt Romeo weer terug in het bassin en sluiten Papito en Romeo af met hun gebruikelijke sprongen en zwaaien ze daarna naar Victor. Ik moest een beetje mikken om de springende dolfijnen goed op de foto te krijgen. Hier zie je Romeo en een stukje Papito.
Eenmaal terug op de wal praten we met Mandy nog even het verloop van de week door. Ze geeft toe dat het voor haar ook een emotionele ervaring was voor wat Victor liet zien. Het deed haar goed om te zien hoe goed hij er kennelijk overheen is gestapt en er vandaag weer helemaal voor ging door hard met Papito te werken. Vandaag had in het teken van de mondmotoriek gestaan en algehele rompbalans. Victor ging geen uitdaging uit de weg. Zo mocht hij kiezen uit een oefening op de gymbal of op de pedalo. Victor koos de pedalo. Een toestelletje met 2 plankjes en 4 wieltjes, waarop je moet staan en door een soort van fietsen vooruit moet gaan en tegelijkertijd je evenwicht te bewaren. Hermi en ik hebben hem even gezien, maar lijkt ons nog lastig. Toen Victor eenmaal realiseerde wat hij gekozen had, begon hij wel te piepen, maar maakte dapper zijn oefening af.
Veronique zit trouwens tijdens zo’n nabespreking lekker in haar buggy of bij mij op schoot als het te lang duurt.
Thuis heeft Victor na het eten nog een half uurtje geslapen. We waren van plan om vanmiddag met zijn allen naar het strand te gaan. Helaas had Veronique al haar kruit verschoten in de ochtend en die bleef tot 1745 uur slapen. Dan morgen maar naar het strand. Wel snel nog even extra bellenblaas gekocht.
En toch is er iets bijzonders met Victor gebeurd. Hij is meer gaan oefenen in het zeggen van woorden. De woorden die we vanmiddag genoteerd hebben zijn: zitten (zizzuh), blazen (azuh), aanzetten (aazezzuh), chips eten (ip eden), wassen (wasss).
’s Avonds na het eten, de kinderen weer naar bed gebracht. Even samen een boekje lezen, en Veronique wil daar per se bij zijn…en terecht.
Morgen is het lekker weekend. We mogen terugkijken op een bijzondere eerste week, waarin Victor hard gewerkt heeft en er toch weer bijzondere dingen gebeurd zijn. Nu even twee dagen rust en maandag beginnen we aan de tweede week.
