Het afgelopen weekend hebben we rustig aan gedaan. Op zaterdag zijn we naar de Aloë Vera plantage gegaan. Dit is als je iedereen moet geloven het wondermiddel tegen zo’n beetje alle kwalen. Wat we weten van vorig jaar is dat ze een gel hebben met 98% aloë vera erin. Deze werkt perfect tegen muggenbeten en verbrandde huid.
We waren van plan om het eiland rond te gaan, maar de temperatuur was ondertussen zodanig opgelopen dat we maar terug gegaan zijn naar het resort en het zwembad hebben opgezocht. Victor vond het prachtig en begon weer te fluiten.
Op zondag hadden we de family swim. Nu mochten Hermi en ik met Papito zwemmen. Er waren nog twee andere families met de andere dolfijnen aan het zwemmen. De therapiekinderen, inclusief Victor, werden opgevangen door de stagiaires. En ze ontfermden zich ook over Veronique.
Wat een prachtige ervaring om weer met Papito te mogen zwemmen. Hij komt rustig naast je zwemmen, zodat je hem kunt aaien en zolang je bij hem blijft zwemt hij netjes een rondje. Overigens begint Papito met je voortdurend aan te kijken met een van zijn grote ogen. Dit doen alle dolfijnen, continu oogcontact zoeken. Marco de hoofdtherapeut had ons in de eerste week verteld dat dit ook een van de redenen is dat dolfijnen zo goed werken bij kinderen met spraakproblematiek. Het oogcontact is hierbij extreem belangrijk.
Maar goed Hermi kwam iets na mij het water in en zo konden we samen met Papito zwemmen. Ondertussen waren Victor en Veronique op de haaienbrug gekomen en zij stonden ons gade te slaan. Victor had dikke pret om ons zo bezig te zien. Thuis vertelde hij met zijn letterkaart, dat hij hard had gelachen om ons gestuntel met Papito. Niet dat van mama, maar vooral dat van papa. Nou, daar kan ik het mee doen.
Vandaag begon de normale therapie weer met Victor. Hij lijkt zich helemaal over zijn deceptie van vorige week heen gezet te hebben. Wij krijgen het meeste natuurlijk na afloop van de sessie te horen, maar konden zien dat Victor erg geconcentreerd aan het werk was. Er werd weer veel aan de mondmotoriek gewerkt. Hiervoor werd weer de massagestick van vorige jaar gebruikt, ook op het dok.
Daarnaast viel op dat Mandy Victor aanmoedigde om steeds meer op zichzelf te vertrouwen en Papito alleen vast te houden. Dit is iets wat wij nog nooit eerder gezien hadden. Normaal laat Victor iets binnen 20 tellen weer los, maar nu bleef hij Papito goed vasthouden.
Ook probeert Mandy om Victor allerlei commando’s voor Papito te leren. Hier bijvoorbeeld moet Papito zingen. En dat doet hij ook. Dit commando kennen wij trouwens ook van onze family swim. Aan het eind van de sessie werd aan Hermi gevraagd of zij Papito een kusje wilde geven. Ja hoor, dat wilde ze wel. Maar daarna bleef Papito een beetje hangen en kwam zelfs uit het water omhoog. Hermi wist niet zo goed wat te doen, en begon met haar vingers te zwaaien, zodat Papito ging zingen. Fantastisch!
En tot slot een foto, waarop je kunt zien dat Victor weer helemaal in zijn element is. Hier komt hij aangezwommen met Papito en Mandy en praat volgens mij honderd uit.
Na afloop vertelde Mandy dat dit de beste sessie was die ze ooit met Victor had gezwommen. Hij was erg geconcentreerd en goed bij de les te houden. Zijn uitbarsting van vorige week heeft kennelijk zo moeten zijn om hem weer naar dit niveau te brengen.
’s Middags was Victor toch wel moe en hebben we het weer rustig aan gedaan. En Veronique? Die heeft deze ochtend heerlijk naar haar grote broer gekeken. Ze zit rustig in haar buggy, drinkt wat en eet een paar evergreens en juicht voor Victor. Het enige waarvoor we op moeten passen is dat ze niet bij de eerste de beste windvlaag van de haaiensteiger afvalt. Let op het bordje naast Hermi: gevaar haaien!
We waren van plan om het eiland rond te gaan, maar de temperatuur was ondertussen zodanig opgelopen dat we maar terug gegaan zijn naar het resort en het zwembad hebben opgezocht. Victor vond het prachtig en begon weer te fluiten.
Op zondag hadden we de family swim. Nu mochten Hermi en ik met Papito zwemmen. Er waren nog twee andere families met de andere dolfijnen aan het zwemmen. De therapiekinderen, inclusief Victor, werden opgevangen door de stagiaires. En ze ontfermden zich ook over Veronique.
Wat een prachtige ervaring om weer met Papito te mogen zwemmen. Hij komt rustig naast je zwemmen, zodat je hem kunt aaien en zolang je bij hem blijft zwemt hij netjes een rondje. Overigens begint Papito met je voortdurend aan te kijken met een van zijn grote ogen. Dit doen alle dolfijnen, continu oogcontact zoeken. Marco de hoofdtherapeut had ons in de eerste week verteld dat dit ook een van de redenen is dat dolfijnen zo goed werken bij kinderen met spraakproblematiek. Het oogcontact is hierbij extreem belangrijk.
Maar goed Hermi kwam iets na mij het water in en zo konden we samen met Papito zwemmen. Ondertussen waren Victor en Veronique op de haaienbrug gekomen en zij stonden ons gade te slaan. Victor had dikke pret om ons zo bezig te zien. Thuis vertelde hij met zijn letterkaart, dat hij hard had gelachen om ons gestuntel met Papito. Niet dat van mama, maar vooral dat van papa. Nou, daar kan ik het mee doen.
Vandaag begon de normale therapie weer met Victor. Hij lijkt zich helemaal over zijn deceptie van vorige week heen gezet te hebben. Wij krijgen het meeste natuurlijk na afloop van de sessie te horen, maar konden zien dat Victor erg geconcentreerd aan het werk was. Er werd weer veel aan de mondmotoriek gewerkt. Hiervoor werd weer de massagestick van vorige jaar gebruikt, ook op het dok.
Daarnaast viel op dat Mandy Victor aanmoedigde om steeds meer op zichzelf te vertrouwen en Papito alleen vast te houden. Dit is iets wat wij nog nooit eerder gezien hadden. Normaal laat Victor iets binnen 20 tellen weer los, maar nu bleef hij Papito goed vasthouden.
Ook probeert Mandy om Victor allerlei commando’s voor Papito te leren. Hier bijvoorbeeld moet Papito zingen. En dat doet hij ook. Dit commando kennen wij trouwens ook van onze family swim. Aan het eind van de sessie werd aan Hermi gevraagd of zij Papito een kusje wilde geven. Ja hoor, dat wilde ze wel. Maar daarna bleef Papito een beetje hangen en kwam zelfs uit het water omhoog. Hermi wist niet zo goed wat te doen, en begon met haar vingers te zwaaien, zodat Papito ging zingen. Fantastisch!
En tot slot een foto, waarop je kunt zien dat Victor weer helemaal in zijn element is. Hier komt hij aangezwommen met Papito en Mandy en praat volgens mij honderd uit.
Na afloop vertelde Mandy dat dit de beste sessie was die ze ooit met Victor had gezwommen. Hij was erg geconcentreerd en goed bij de les te houden. Zijn uitbarsting van vorige week heeft kennelijk zo moeten zijn om hem weer naar dit niveau te brengen.
’s Middags was Victor toch wel moe en hebben we het weer rustig aan gedaan. En Veronique? Die heeft deze ochtend heerlijk naar haar grote broer gekeken. Ze zit rustig in haar buggy, drinkt wat en eet een paar evergreens en juicht voor Victor. Het enige waarvoor we op moeten passen is dat ze niet bij de eerste de beste windvlaag van de haaiensteiger afvalt. Let op het bordje naast Hermi: gevaar haaien!
En ze zitten er echt.
