Esther, zijn dolfijntherapeute, heeft hem continue uitgedaagd om iets te zeggen. De grote beloning voor mij kwam vorige week donderdag. Esther had hem het woord "helpen" laten zeggen, wanneer hij hulp nodig had. Vaak kwam er dan een klank uit die er op leek. Erg goed.
Maar donderdag belde Hermi mij op, tijdens mijn werk. Dit moest ik horen. Ze zette de telefoon op de speaker en Victor zei tot twee keer toe heel duidelijk "helpen". Ik kreeg spontaan tranen in mijn ogen. Daar sta je dan als volwassen vent van 39 jaar. Mijn zoon is zes jaar oud en zegt "helpen" en dat is heel bijzonder in ons huis.
Maar goed, vanochtend de laatste keer van de 3 sessies. Victor had er zin. Hij wist wat er ging gebeuren en kwam goed zijn bed uit. Behalve Cynthia ging ook Hanneke mee. Zij werkt als pabo studente in ons thuisprogramma voor Victor. Het was dus volle bak in de auto.
Op het dolfinarium stapte Victor snel naar de kleedruimte waar Esther ons opwachtte. Victor heeft hier weer goed meegeholpen met uitkleden en het aantrekken van zijn wetsuit. Daarna werd het weer tijd om naar de glaswand te gaan, maar eerst even handenwassen.

Het was vandaag onrustig voor de glaswand. Eigenlijk gek, want de kinderen waren allemaal zeer geconcentreerd aan het werk en de ouders zaten met een kopje koffie toe te kijken. Waar zou dat dan aan liggen?
Het waren de dolfijnen. Het was een drukte van belang voor de glaswand. Bijna allemaal hadden ze zich aan deze kant van het bassin verzameld en waren tikkertje of zoiets aan het spelen en dan kwamen ze af en toe bij de kinderen kijken.

Victor heeft met een magnetisch hengelspel gewerkt en uiteraard met bellenblaas gewerkt. Het grappige is dat de dolfijnen mee gaan blazen.
Daarna naar buiten. Hetzelfde ritme als de vorige keren. Alleen werd er niet met de dolfijn Anke gewerkt maar met Roxi en haar baby dolfijn. Dit leverde wat rommelige beelden op, want Roxi wilde haar kunsten wel doen, maar af en toe zwom de kleine in de weg.

Oei daar hadden Esther en de dolfijntrainer zich even vergist. Zou Roxy inderdaad gaan springen met de kleine erbij?
Even wachten en ja hoor, we werden op een mooie kleine springshow getracteerd.

Ondertussen stonden we aan de kant te praten met andere ouders en de begeleiders. Marlou de gastvrouw van Stichting Sam hebben we in drie keer goed leren kennen. Alhoewel ze dit werk al jaren doet, blijft ze enthousiast over het mooie werk dat er gebeurd met het werken met dolfijnen. Het blijkt dat Victor met zijn bruine ogen ondertussen ook de begeleiders en trainers om zijn vinger heeft gewonden met zijn charmes. Hij doet het fantastisch, werkt hard en maakt iedereen enthousiast. Heerlijk zoveel positieve energie!

Na het werken op het vlot kon er nog lekker met ballen en dolfijnen gespeeld worden. Esther, die net achter de dolfijntrainster Bianca zit en Victor dagen de dolfijnen uit door te spetteren en ballen te gooien. Bianca pakt ondertussen een dolfijn bij zijn staart om zo de rest te lokken.
Dan komen Victor, Esther en Elise weer terug. Hier stapt Victor trots en moe de deur binnen.

Om vervolgens met een gekke bek naar ons te komen. Esther applaudiseert erachter.

Even douchen en dan naar de nabespreking. Terwijl Cynthia en Hanneke even met Victor en Veronique een rondje gaan lopen zitten we met Esther na te praten. Zowel Hermi als ik worden toch emotioneel. Victor heeft de afgelopen drie keer echt heel goed zijn best gedaan en hard meegewerkt met alles wat Esther wilde. Hij heeft ook weer sprongen vooruit gemaakt. Dit gaan we weer doorpakken in ons thuisprogramma.
Victor wil volgend jaar weer terug. Wie weet, het was drie keer erg vroeg op. Maar dit was het zeker waard om te Victor weer de mogelijk te geven een stap vooruit in zijn ontwikkeling te maken.