Dag 16: Een dag van afscheid

Het was vandaag de laatste dag van de dolfijntherapie van Victor. Na zijn emotionele dag van gisteren, had hij er aanmerkelijk meer zin in. Kennelijk heeft hij gisteren zijn verdriet verwerkt over het feit dat het voorbij is en gaat er vandaag nog een leuke dag van maken. De therapie verloopt eigenlijk hetzelfde als de afgelopen dagen. Na afloop begint het afscheid nemen. We zien iedereen nog even en krijgen weer een prachtige DVD mee en een CD met foto’s die gemaakt zijn door het CDTC.
We hebben als gezin en Victor in het bijzonder een heerlijke tijd gehad en Victor heeft weer een stap verder in zijn ontwikkeling gemaakt. Morgen vliegen we weer naar huis.
Tot besluit van de afgelopen 2 weken een aantal foto’s, gemaakt door het CDTC. Als we terug zijn zal ik wat uitgebreider vertellen over wat er allemaal bereikt is.
Als eerste Victor in zijn element.


En natuurlijk Victor samen met Mandy en Peggy, therapeut en stagiaire.


Ikzelf en Veronique tijdens de family swim


Hermi, die Mateo een kus geeft


Veronique met Mateo tijdens de family swim. Heike helpt haar.


Oma en Mateo


En natuurlijk een foto van de meester zelf, Mateo


Als laatste een prachtige actiefoto van Mateo, waarbij je Hermi, Veronique, Oma en ikzelf op de haaienbrug ziet. Ik sta te filmen.



Wordt vervolgt…..

Dag 15: Een heftige dag voor Victor

Victor heeft een heftige dag gehad. Eigenlijk begon het al ’s nachts. Vanaf 2:00 uur ’s nachts is hij elk uur even zijn bed uitgekomen en bij ons komen kijken. Dan legde ik hem terug in bed, sliep hij voor een uurtje en kwam hij weer. Toen het tijd was om op te staan, had hij moeite zijn bed uit te komen. Maar goed, uiteindelijk waren we allemaal op tijd op het CDTC voor de therapie. Aan het ontbijt was Victor een beetje stil en toen we vroegen wat er aan de hand was, typte hij op zijn letterbord dat hij het erg vond dat het al bijna voorbij was.

Op weg naar het water kwam Mandy bij ons langs om te vragen of er iets met Victor aan de hand was. Hij was heel stil en wilde niet werken. We hebben haar verteld van Victor’s droefheid. Zij zou proberen er een leuke watersessie van te maken. Na het omkleden kwamen Mandy en Victor aan op het dok.


Vanaf de haaienbrug konden we zien, dat ons mannetje niet goed in zijn vel zat. Hij wilde het water niet in, greep veel naar zijn hoofd en wees naar de steiger. Mandy en Peggy hebben hem even mee naar achteren genomen en na 6 minuutjes kwamen ze weer terug om aan Victor’s watersessie te beginnen. Hij wilde uiteindelijk wel. Mateo had natuurlijk al in de gaten, dat Victor niet lekker in zijn vel zat. Hij kwam rustig bij Victor zwemmen en gaf hem een geruststellende knuffel.


Na een korte tijd in het water, wilde Victor toch weer het water uit. Mandy besloot om de therapie voort te zetten vanaf het dok. Hier had Victor meer zin in, maar de swung was er een beetje af.


Tijdens de evaluatie vertelde Mandy, dat Victor echt verdriet had en dat ze hem daar echt ruimte voor wilde geven. Dat helpt hem ook in zijn groei. Morgen is de laatste dag en dan kunnen ze er nog een leuke dag van maken.

Na de therapiesessie hebben we nog een tweede gesprek met Nicole, de psychologe van het CDTC, gehad. We hebben wat stilgestaan bij de gebeurtenissen op het dok en over ons thuisprogramma voor Victor gehad. Zij vond dat het voor Victor belangrijk werd om aan zijn sociale vaardigheden te gaan werken. Belangrijk hierbij is dat Victor goed is zoals hij is. Hij zal wel een aantal middelen, inzichten moeten gaan krijgen over verschillende vaardigheden die hij op verschillende momenten in kan gaan zetten. Dit is iets dat we met Victor’s begeleiders thuis verder willen gaan bespreken.

Ondertussen had oma Victor en Veronique al via haar eigen kamer mee naar ons appartement genomen. Victor viel als een blok in slaap in haar kamer. Toen hij even wakker werd, zijn ze naar ons appartement gelopen, waar hij verder is gaan slapen.

’s Middags was de tijd voor Veronique. Om 16:00 uur mocht ze voor de tweede keer met Ricarda en Chabelita gaan zwemmen. Dit vond ze helemaal te gek. Ze is helemaal idolaat van Ricarda en gaf haar meteen een dikke knuffel toen ze haar zag.
Ondertussen was de bewolking verdwenen en scheen de zon lekker. Mandy zou de supervisie over Ricarda voeren en zo zat ons meisje dapper op het dok.


Chabelita zwemt in een ander bassin dan Mateo. We zitten hier dichter op het water en kunnen zo ook mooie foto’s maken. Al snel komt ons meiske met de tong uit haar mond langs gezwommen. Ze heeft het volste vertrouwen in Ricarda en Chabelita en doet alsof ze nooit iets anders gedaan heeft. En ze is pas 2 ½ jaar oud.


En terwijl ze volop met de dolfijn bezig is, houdt ze ons ook goed in de gaten. Ze zwaait zelfs naar ons.


Ricarda draait niet het hele programma af zoals Mandy dat met Mateo bij Victor doet, maar zingen kan ze wel.


Na een klein uurtje is het weer voorbij. Iedereen is moe. Victor heeft wel zijn grote vriend Papito nog aan het werk gezien. Die zwemt in hetzelfde bassin als Chabelita. Het was mooi om te zien hoe Papito even omhoog sprong om bij Victor te kijken toen die langs te rand liep.Morgen is de laatste dag, die staat altijd in het teken afscheid nemen en daarna voorbereiden op de terugreis.

Dag 14: Een rustige dag dolfijntherapie in Curaçao

Vandaag werd uiteindelijk een rustige dag in Curaçao. Om 6:00 uur ging de wekker weer en om 7:30 liepen we naar het CDTC. Het begint bijna routine te worden. Eigenlijk hebben we vandaag geen aparte dingen op de agenda staan. Het is alleen de therapie van Victor. Vanmorgen hebben we de staatsieportret foto gemaakt. Victor met Mandy en de stagiaire van het jaar, Peggy. We hebben nu van elk jaar zo’n foto. Mandy blijft hetzelfde, Victor wordt groter en er staat een nieuw gezicht bij. Na Hanneke en Marit is het nu de beurt aan Peggy.


Op de achtergrond zie je Hermi met Veronique zitten. Helaas voor haar is het zwemmen met Ricarda en Chabelita verzet naar morgen. Dus vanmiddag hebben we vrij.
Op het moment dat Victor naar buiten komt, begint het zwaar te regenen. Er is in 3 maanden tijd geen druppel regen op Curaçao gevallen, maar nu komt het even met bakken uit de hemel. Gelukkig duurt het niet lang en kunnen we naar de haaienbrug om de sessie van Victor te gaan zien.
Hij heeft er zin in en even later ligt hij heerlijk met Mandy en Mateo in het water. Ze komen nog even dichtbij langs zwemmen en zwaaien naar ons.


Victor moest zijn oefeningen weer doen, zoals in de laatste dagen. Na de sessie op het dok, maakten Mandy en Victor zich klaar om weer samen te gaan zwemmen. Victor had zijn duikbrilletje opgekregen en ook Mandy deed een duikbril op. Zo op afstand ziet het er knus uit, lekker samen voorbereiden op hun zwempartij.


Eenmaal in het water en wat rondjes later mag Mateo de bal naar Victor komen brengen. Die werd weer weggegooid en teruggebracht door Mateo.


Op het eind van de sessie mag Mateo altijd een paar mooie sprongen laten zien. Dit vindt Victor, net als elk kind, altijd vreselijk leuk en het kan hem eigenlijk niet lang genoeg duren.


Tijdens de evaluatie vertelde Mandy dat het haar was opgevallen, dat Victor beter in de mond liet werken. Ze masseren dan het tandvlees om de gevoeligheid in de mond te verminderen. Dit komt uiteindelijk ten goede aan de spraak, doordat hij zich bewuster wordt van zijn mond.
De rest van de dag hebben we rustig aan gedaan. Victor wilde veel zwemmen en we hebben even een uitstapje naar Otrobanda gedaan. Erg leuk.

Dag 13: De dolfijntherapie gaat verder en Victor heeft een tweede sessie BBFM

Het scheelde niet veel of we hadden ons allemaal verslapen vandaag. Om 6 uur ging de wekker af en ik voelde me meteen weer wegzakken in een diepe slaap. Vijf minuten later schrok ik wakker en moest meteen mijn bed uit om ervoor te zorgen dat ik niet weer in slaap zou vallen. Het hele gezin bleek met eenzelfde slaap te zitten, want het kostte me moeite om iedereen op tijd wakker te krijgen en op tijd aan het ontbijt te krijgen. Voordat je aan dolfijntherapie begint, vind ik het belangrijk dat in ieder geval Victor goed eet.
Gelukkig waren we op tijd op het CDTC, waar Victor weer netjes door Mandy en Peggy werd opgehaald om klokslag 8:00 uur. Hij mag meteen zijn tas naar binnen dragen.


Eenmaal binnen mocht Victor weer op zijn plankje met wieltjes en trok zich als een schildpad naar de therapieruimte. Gezien de vroegte is dit voor ons even de tijd om een cappuccino te gaan halen op het Sea aquarium. Even wakker worden.
Om 8:30 uur wordt het druk. De therapiekinderen willen naar het dok. Victor komt naar buiten met het kratje met materialen in zijn handen en een verzwaringvestje op zijn schouders. Dit laatste om hem diepe druk te geven en beter te laten aarden. Mandy en Peggy kijken toe en ook Matthias staat erbij te lachen. Hem zien we vanmiddag weer.


Op het dok lijkt alles zijn normale ritme te doorlopen. De wind van gisteren is een beetje gaan liggen en Victor begint al snel zijn eerste rondjes met Mateo te zwemmen. Ik heb geluk. Deze keer besluiten ze om een groot rondje te maken, vlak onder ons langs. Dit levert meteen de kans op mooie plaatjes op.


Het valt op dat er vandaag veel pelikanen en ander soorten grote vogels in de buurt van het therapiebasin rondvliegen. Ze lijken allemaal op zoek naar de vis die aan de therapiedolfijnen gevoerd worden. Sommige zie je met een duikvlucht naar beneden komen om een visje te pakken, ik heb het er geen een zien lukken. De dolfijntrainers en dolfijnen zijn hier te handig in om de vogels mee te laten eten. Plotseling gaat er een pelikaan op het dak van het vlot zitten. Terwijl ik een foto wil maken, komt Mateo omhoog om de ring van Tom aan te pakken.


Mateo laat zich met ring en al in het water zakken en brengt de ring naar Victor. Die mag hem vervolgens weggooien, waarna Mateo de ring weer op gaat halen.


Om 9:30 uur is de watersessie weer voorbij en gaan we terug naar het CDTC voor de evaluatie. Mandy is blij met de vooruitgang die Victor maakt. Hij wil echt voor haar werken en doet zijn best met de vele oefeningen die zij voor hem bedenkt. Er lijkt geen einde te komen aan haar creativiteit om hem verder opdrachtjes te geven. Na nog een rondje door het Sea aquarium te hebben gelopen gaan we weer naar het appartement voor koffie en een duik in het zwembad.

’s Middags hebben we onze twee sessie Brucker Bio Feedback bij Matthias. Afgelopen vrijdag was de eerste en die was een beetje onwennig voor Victor. Hermi en ik hebben het afgelopen weekend over deze methode gesproken en hadden nog de nodige vragen aan Matthias. We moesten wel met Victor bespreken wat hij er van vond en of hij mee wilde werken. Gelukkig vond Victor het wel interessant en wilde meewerken.

De Brucker Bio Feedback Methode (BBFM) is toch wel bijzonder. Het stimuleert de hersenen om meer cellen te gebruiken in het aansturen van de spieren en wordt vaak ingezet bij hersenbeschadigingen of revalidatie na operaties. Voor Victor is dit interessant, omdat hij een hersenbeschadiging heeft sinds zijn geboorte, periventriculaire leukomalacie genaamd. Hierdoor is juist de aansturing van spierstelsel door de hersenen verstoord. Eens kijken wat Matthias hier van terug kan vinden.
Matthias besluit het niet te moeilijk voor Victor te maken. Alhoewel Victor wel weer met zijn mond wilde werken, lijkt het hem beter om Victor te laten werken aan zijn rechterarm om het schrijven te bevorderen. Victor is tweehandig, maar we willen hem rechts laten schrijven, omdat dat makkelijker is.
Matthias begint met het opplakken van de elektrodes op Victor’s rechterarm. Ik zit er naast aan de andere kant om Victor een beetje rustig te houden als het nodig is. Hermi maakt foto’s.


Victor moet oefeningen met zijn rechterarm doen. Als hij zijn arm zelf omhoog doet, worden de signalen van hersenen naar schouder gemeten. Hieraan worden bepaalde waardes gekoppeld om dit te vergelijken met “normale” mensen. Victor doet goed mee. Hij steekt zijn arm omhoog en de grafiek laat zien dat er berichten tussen hersenen en arm plaatsvinden.


Voor wat betreft de waardes die Victor laat zien, zijn deze vergelijkbaar met kinderen van zijn leeftijd. Alleen is de tijd dat hij zijn arm bovenhoudt en dus zijn spieren aanstuurt eigenlijk te kort. Hieraan kan dus gewerkt worden.
We hebben nog een gesprek met Matthias. Brucker Bio feedback wordt in Europa alleen in Duitsland gegeven in Munchen. Dat is voor ons niet te doen. Matthias denkt, dat het goed is om met Victor middels ergotherapie en fysiotherapie meer aan zijn concentratie en spanningsboog te werken om dan wellicht volgend jaar te kijken of we verder met Victor kunnen werken aan speciale spiergroepen. Hij verwacht dat Victor dan ook meer geconcentreerd is. Nou ja, iets om over na te denken.
Wel erg leuk en interessant om zo’n nieuwe techniek mee te maken. We moeten nog eens nadenken hoe we hier mee verder gaan.

Wordt vervolgd.

Dag 12: begin tweede week, Victor start met goggles.

Zo, het weekend zit er weer op. We gaan beginnen aan de tweede week dolfijntherapie voor Victor. De tweede maandag is het altijd een beetje afwachten hoe Victor het doet. Zoals de meeste kinderen, heeft ook hij eens na kunnen denken wat hij allemaal moet doen en hij zal niet de eerste zijn die wat tegen gaat sputteren. Om 8:00 uur werd hij door Mandy en Peggy opgehaald. Het is verbazingwekkend hoeveel activiteiten ze in het half uurtje voor de therapie ontplooien. Eerst wordt hij op een plankje met wieltjes gelegd en mag zich als een schildpad naar de therapieruimte “rijden”. Daarna wordt hij in een mat gerold om zijn lichaam goed te voelen en dit duurt zolang als 1 liedje. Vervolgens wordt er gewerkt aan de fijne motoriek en hebben ze spraakoefeningen gedaan. Deze spraakoefeningen gingen in de vorm van letters nazeggen, maar dan met een analogie. Mandy schotelde Victor een plaatje voor van iemand die een stukje taart zat te eten:”mmmm.” En tegelijkertijd wreef ze over haar buik. Voor Victor er erg in had zei hij ook: “mmmm.” Zo ook de letter ‘A’ bij iemand die een kadootje krijgt: “Aaaaaah.” Victor bleef hangen op de letter “t”, die qua uitspraak voor Victor te dicht op de “p” zit.
Maar goed, naar het water. Hier werkte Victor weer verder met het pictogrammen bord. Eerst even in het ritme van de therapie komen en ook Mateo wordt beloond voor zijn verrichtingen met een visje.


We hebben sinds we bij stichting sam geweest zijn een CD gekregen van Dirk Scheele, die de dolfijn een visje wil geven. Dit liedje dreunt nog regelmatig door ons hoofd.
Aan het eind van de therapie krijgen alle kinderen een schitterende DVD mee met opnames van de dolfijntherapie. Ik heb twee keer zelf geprobeerd het een en ander te filmen, maar elke keer overtreft de DVD van het CDTC mij. Reden om daar deze trip maar wat minder gebruik van te maken. Je ziet dan trouwens wel meer, omdat je niet de hele therapiesessie door de camera staat te loeren. Vandaag was het een opname dag bij Victor


Vandaag ging Mandy verder met de het gebruiken van een duikbrilletje voor Victor. We hadden het weekend goggles gekocht die hem paste en vandaag was de dag om ze uit te proberen. Nadat hij het zwembrilletje op zijn neus had gezet en deze opliet mocht Victor met duikbril en al te water. Peggy hield het pictogrammenbord onder water om te proberen Victor onder water te laten kijken en kiezen. Dit was maar gedeeltelijk succesvol, omdat het water te helder was. Op de volgende foto zie je Peggy op het vlot liggen, Tom heeft alleen Mateo ervoor op het vlot geroepen.


Daarna was het de gebruikelijke oefeningen doen. Hier zie je Victor voorbij komen met zijn duikbril op.


Tijdens de evaluatie vertelde Mandy, dat Victor het goed gedaan had. Hij had goed zijn best gedaan en zeker voor een tweede maandag was zij positief verrast.
’s Middags hebben we een beetje aangeluierd, want ’s avonds stond de boottocht naar Willemstad op het programma. Dit is een tocht met de Pelican boat. Iedere tweede maandag wordt dit georganiseerd voor CDTC therapiegezinnen. Dit levert een gezellig samenzijn op en mooie plaatjes van de haven van Willemstad.


Hier nog een foto van Veronique. Ze had het erg naar haar zin. Alleen de weg terug was wat spannend, tegen wind en golven in. Maar uiteindelijk ligt iedereen weer rustig in zijn/haar bedje.


Morgen verder. We hebben met Victor een tweede sessie Brucker biofeedback bij Matthias en woensdag gaat Veronique weer met Ricarda en Chabelita zwemmen. Er hoeft van ons geen einde aan te komen.

Dag 9: Einde eerste week en Brucker Bio Feedback voor Victor

Vandaag is alweer het einde van de eerste week therapie voor Victor. We hebben weer een bijzondere dag voor de boeg. Om 8:00 uur krijgen we eerst een gesprek met Astrid, dolfijntherapeute met een orthopedagogische achtergrond. Veronique mag tijdens de hele sessie op het dok erbij zitten en wij mogen halverwege van achter het dok toe komen kijken. ’s Middags hebben we met Victor een afspraak met Matthias voor een sessie Bio feedback bij Victor.
Met Astrid hebben we een aantal zaken, die we gisteren met Nicole besproken hebben, verder uitgediept. Het ging hier met name om het omgaan met bepaald gedrag van Victor. Hoe kunnen we daar als ouders op een goede manier mee om gaan. Hiervoor hebben we een aantal nuttige tips gekregen.
Na ons gesprek met Astrid zijn we naar de haaienbrug gelopen om te zien hoe ons kroost naar het dok zou lopen. Ze waren in goed gezelschap. Marco, de hoofdtherapeut, bracht hun samen met Mandy naar het dok. Hier zie je ze het dok opstappen.


Ik ben snel omgelopen om een foto van de voorkant te gaan maken. En daar zitten ze dan…


Het is de bedoeling dat Veronique meehelpt met de therapie. Ze kan dit doen door spulletjes aan te geven, als dat nodig is. Ze vindt het fantastisch en ook Victor vindt het leuk dat zijn zusje op het dok zit. Zo is het samen delen. Ondertussen wordt er wel hard gewerkt. Victor moet weer aan de slag met zijn pictogrammen bord en moet de picto’s nu aan Veronique geven. Daarna gaat hij met Mateo aan de slag en met veel plezier.


Thuis ben ik met Victor sinds oktober op zwemles. Alhoewel Victor geen angst voor water heeft, vindt hij het niet prettig om zijn hoofd onder water te doen. We hebben hier aan Mandy gevraagd of zij de komende tijd eens mee kan werken om naast alle therapie oefeningen door ook eens te kijken of ze dit mee kan nemen in de watersessies. Het idee is om Victor met een duikbrilletje te laten zwemmen. Dit kan hem meer rust en vertrouwen geven om zo weer een volgende stap te maken. Maar dan moet Victor natuurlijk wel het duikbrilletje op zijn neus laten zitten. Daarom wordt dit eerst op het dok uitgeprobeerd.


Het duikbrilletje blijkt te groot om echt mee het water in te gaan, maar het begin is gemaakt. We moeten het weekend op zoek naar een kleiner model.
Aan het eind van de eerste doksessie mogen we achter het dok komen staan. Dan kunnen we van dichtbij zien wat er allemaal gebeurt. Terwijl we ons achter een van de muurtjes installeren, komt Victor zeer geconcentreerd voorbij gezwommen.


De sessie eindigt met een paar mooie sprongen van Mateo en natuurlijk mogen ze als dank een visje geven aan Mateo. Eerst Victor en dan Veronique. Die kleine meid heeft ondertussen alle harten gestolen en zeker die van Mateo. Het is voor haar dan ook geen probleem om ook een visje aan Mateo te geven.


Dan is de therapie over en krijgen we in de nabespreking weerveel van Mandy te horen. In vergelijking met voorgaande jaren is Victor zijn concentratie en initiatief aanmerkelijk verbeterd. Hij laat meer zien wat hij kan, niet alleen op motorisch gebied maar ook op spraak.
Terugkijkend op de eerste week is het zeker goed verlopen. Victor heeft hard gewerkt en je merkt dat hij zekerder in zijn handelen wordt.

’s Middags gaan we naar Matthias voor een sessie Brucker Bio Feedback. Hermi had dit vorig jaar al eens gezien, maar toen hebben we er niks mee gedaan. Nieuwsgierig als we zijn, hebben we dit gemeld aan Mandy en die had meteen een afspraak voor ons geregeld. Aangezien we niet precies wisten wat er ging gebeuren, was Victor een beetje zenuwachtig. Maar Matthias is een aardige vent en papa en mama waren erbij, dus het zal wel goed zijn.

Wat is biofeedback? In het kort komt het er op neer dat er een aantal elektroden op een spier worden gezet. De elektrodes meten de activiteit/aansturing vanuit de hersenen naar de spieren. Deze activiteiten worden grafisch weergegeven op een beeldscherm en er kan een geluid gegeven worden als de waarde een bepaalde grens overschrijdt. Zo kun je heel gericht werken aan de revalidatie van een bepaalde spiergroep.

“Nou, Victor waar wil je aan werken?”, vroeg Matthias. Victor wilde werken aan zijn mondspieren. Dat was meteen een van de moeilijkste gebieden. Maar goed Victor wilde het en rondom zijn mond werden 6 elektrodes aangebracht en daar zat hij dan. Elke keer als Victor een klank maakte of zijn mondspieren aanspande, dan werd dat op het scherm weergegeven. Victor vind het maar stom en daarna raar.
Een tweede test hebben we gedaan met de spieren van zijn hand. Als hij zijn spieren bewoog dan ging de grafiek weer omhoog en klonk de toon.

Ik denk dat deze methode zeer goed zou kunnen werken met Victor. Zeker als we beginnen met het richten daarvan op de aansturing van de fijne motoriek en dan bedoel ik zijn handen. Probleem is alleen dat Victor wel mee moet willen werken. We gaan er het weekend eens verder over nadenken. Stiekem hebben we weer veel te doen in het weekend.
Maar goed. Eerst maar eens rustig de afgelopen week evalueren. ’s Middags bij het zwembad ontmoette ik nog een andere therapiefamilie en hebben we wat ervaringen uitgewisseld.
Morgen is het weekend en maandag gaan we weer verder.

Dag 8: Dolfijntherapie op de helft

Het was vandaag in het begin een beetje bewolkt. We zitten nu op dag 8 van onze trip en dat betekent dat we op de helft zitten. Dit geldt niet voor de therapie, want we zitten nog steeds in de eerste week. We zitten allemaal nu in het ritme van 6:00 uur op, douchen, ontbijten en naar het CDTC.

We liepen wat eerder richting haaienbrug en zo zagen we Victor op het dok arriveren. Mateo trakteerde ons op een paar mooie sprongen voordat de therapie begon. Mateo begon meteen met knuffelen toen Victor in het water kwam om hem gerust te stellen. Mateo had wat goed te maken, want Victor was een beetje gepikeerd over het feit dat hij zoveel aandacht voor Veronique had tijdens de family swim. Mateo is zijn dolfijn.


In de voorbereiding is veel gewerkt aan fijne motoriek. Hij moest pictogrammen uitkiezen waar hij later met Mateo mee wilde werken. Dit begon met een aantal grote pictogrammen. Daarna moest hij dezelfde beelden bij een serie kleinere picto’s aanwijzen. De grote pictogrammen werden dan op een magneetbord geplakt een meegenomen naar het dok. Hier kan Victor dan tijdens zijn therapie uit kiezen.


Als een van de eerste picto’s koos hij om Mateo te laten zingen. Sinds de eerste keer dolfijntherapie drukt Victor vaak op iedereen’s neus om hem zo uit te dagen een dolfijn na te doen:” ie ie ie ie.” Mateo maakt een donkerder geluid wat Victor fantastisch vindt. Het enige wat hij moet doen is met zijn vingers in de vorm van een “v” te zwaaien. Zodra Mateo begon met klepperen, kraaide Victor het uit van pret.


En zo heeft Victor de hele therapie hard doorgewerkt. Tijdens de sessies op het dok wordt er weer veel aan de mondmotoriek van Victor gewerkt. Ondertussen wordt Mateo bezig gehouden. Dit keer lieten ze Mateo op zijn staart weglopen van het dok. Eerst ruggelings naar achteren en later ook vooruit. Dit geeft een vreselijk grappig plaatje. Op de achtergrond zie je Victor kijken naar Mateo.


Na afloop van de sessie hebben we ons gesprek met Nicole, de psychologe, gehad. Zij was benieuwd hoe wij gevaren waren het afgelopen jaar en daarover hebben we veel te vertellen. Daarna kregen we nog een aantal praktische tips over hoe we met Victor om kunnen gaan. Zijn gedrag blijft een aandachtspunt. Gisteren beschreef ik hoe Nicole ons elk jaar weer op ideeën bracht. Nu zag ze ons wel een keer een televisieprogramma gaan doen….. Laten we eerst ons eigen thuisprogramma en stichting victor maar verder vorm geven. Dan zien we daarna wel verder.

’s Middags hebben we lekker op het strand gezeten, want we zitten niet voor niets op Curacao.

Dag 7: Een dolfijnen dag in Curacao

Vandaag was een dag in het teken van dolfijnen. Natuurlijk had Victor zijn derde therapiedag. Maar ook Veronique ging voor een sessie mee in het water en ’s middags hadden we de family swim, waarbij we als familie met Mateo mogen zwemmen.
De family swim is een vast programma onderdeel van de therapie. Het is bedoeld om ouders en broertjes of zusjes het zwemmen met dolfijnen te laten ervaren. Dat Veronique ’s ochtends met Ricarda mee mocht voor een sessie had een andere oorzaak. Ricarda is in opleiding tot dolfijntherapeute en om dit leren wil zij met broertjes en zusjes werken.

Waar te beginnen?

Ik ben begonnen bij Veronique. Gisteren was ze in een ‘nee’-stemming, zoals je van een kind van 2,5 mag verwachten. Maar ’s ochtends was het meteen goed. Ze liep dapper mee naar het CDTC en toen Ricarda kwam om haar op te halen, gaf ze haar meteen een dikke knuffel. Vader en moeder waren vergeten en Veronique liep samen met Ricarda naar het omkleed gedeelte.
Ondertussen was Victor ook voor zijn therapie verschenen en moesten we onze aandacht verdelen. We hebben met zijn allen het begin bij Veronique gezien en toen is Hermi bij Victor gaan kijken.
Om en lang verhaal kort te maken. Veronique vond het fantastisch. Zij zwom lekker haar rondje met Chabelita, de therapiedolfijn, en aaide en knuffelde dat het een lieve lust was.


Terug naar Victor, om 8:00 uur hebben we een gesprek met Heike, de logopediste, gehad. Hermi heeft met haar uitgebreid gesproken over Prompt logopedie, welke grepen zij toepast. Heike herkende de tekeningen die Hermi had meegenomen. Alleen een aantal klanken kende ze niet, omdat die in het Duits niet voorkomen. Als aanvulling op Prompt had zij nog een methode, waarbij klanken met handgebaren verduidelijkt worden. Het werd een goede uitwisseling van kennis en we hebben weer wat dingen geleerd die we in ons thuisprogramma voor Victor mee kunnen nemen.

Toen ik op de haaienbrug aankwam, zat Victor net op het dok. Hij ging het water in en was zichtbaar blij dat ik op de brug stond. Naderhand heb ik het Victor ook gevraagd en hij bevestigde dat hij het wel leuk vond voor Veronique, maar wilde eigenlijk dat we de hele tijd naar hem stonden te kijken.


Victor deed goed zijn best tijdens de therapie. Hij heeft hard gewerkt met name aan zijn fijne motoriek. Dit is iets waaraan we ook willen werken deze weken. In de nabespreking met Mandy vertelde zij ook, dat hier hard aan gewerkt was en Victor erg graag mee wilde doen.
Terug naar huis en snel Veronique naar bed gedaan. Zij was erg moe, maar ze mocht vanmiddag weer mee in de family swim en dat wilde we haar niet ontnemen. Victor was ook moe, maar wilde niet slapen.

Om 13:15 uur begon de family swim. Heike zou met ons meegaan en Veronique meenemen. Zij stal hier wel weer de show. Mateo is namelijk een enorme kindervriend. Ik mocht als eerste in het water en heb een paar rondjes met Mateo gezwommen. Het viel mij op, dat Mateo echt een grote dolfijn is vergeleken met Papito. Vreselijk indrukwekkend om Mateo zo langs te zien en voelen komen. Daarna heeft oma een paar rondjes gezwommen, maar toen Veronique in het water kwam was het gebeurd. Esther, de hoofdtrainster, zei al: “Mateo is verliefd.” En dat klopte. Mateo zocht steeds Veronique op en we moesten steeds aanhaken bij hun om ook een rondje te zwemmen.
Na een klein uurtje liet Mateo nog een paar mooie sprongen zien en toen was het voorbij. Iedereen is nog steeds vol van de afgelopen dag, die in het teken van dolfijnen stond.

Morgen gaan we weer verder. Na de sessie van Victor hebben we een gesprek met Nicole, de psychologe van het CDTC. Zij heeft een speciale plaats bij ons. In het eerste jaar heeft Nicole ons in contact gebracht met ouders die ook een thuisprogramma draaiden. Zij heeft ons ook tips gegeven waar we begeleiders van Victor op moesten selecteren. Nicole heeft ons vorig jaar aangezet om ons thuisprogramma voor Victor te delen met anderen en mede daarom hebben we dit jaar stichting victor opgericht.
Ik zal volgend jaar wel een boek geschreven hebben.

Dag 6: Tweede dag dolfijntherapie

Vanmorgen ging om 6:15 uur de wekker. Geen wonder als je op tijd op de dolfijntherapie wil zijn en iedereen nog even op zijn gemak wil laten ontbijten. Het is nog donker in Curaçao dan, maar binnen een half uur is het hier volop dag. Victor had er zin in. Hij was op tijd op en ook Veronique was op tijd wakker. Na het ontbijt lopen we op ons gemak naar het CDTC. We waren iets te vroeg en net als voorgaande jaren lopen we dan even langs de aquaria. Dit blijft altijd leuk om te doen. Victor en Veronique stonden samen de flamengo’s te observeren, daarna gingen we door naar de voeltank.


In de voeltank liggen zeekomkommers, zeesterren een zee-egels die je aan kunt raken. Er hangen grappige plaatjes bij dat je een zeekomkommer niet mag uitknijpen. Iets waar we met Veronique mee op moeten letten.
Om 8:00 uur werd Victor opgehaald voor therapie. Naast Mandy kwam ook Heike mee naar buiten. Zij is logopediste/spraaktherapeute. Hermi doet thuis veel logopedie behandelingen volgens Prompt en Castillo Morales. Hier is Heike ook mee bekend en zij wil samen met Mandy kijken hoe ze deze logopedievormen ook deze twee weken in kan zetten.
We praten nog wat met de ouders van Marlou en dan gaan we naar de haaienbrug om naar Victor te gaan kijken. Hij ligt al in het water met Mateo en zwaait. Het zal wel niet naar ons zijn of wel, dat weten we niet.


De water tijd is begonnen en al snel komt Victor langsgezwommen op de buik van Mateo. Dit hebben we hem vaak met Papito zien doen. Samen met Victor ging dat op race tempo door het basin. Mateo is wat rustiger maar het levert wel een mooi plaatje op.


Behalve een beetje rondzwemmen wordt Victor ook uitgedaagd om keuzes te maken en interactie met Mateo uit te lokken. Er worden hem dan via pictogrammen keuzes voorgelegd en Victor mag kiezen wat Mateo gaat doen. Dit keer kiest hij de bal. Mateo gaat apporteren, het lijkt veel op een tennisbal alleen ietsje groter….
Hier komt Mateo de bal aan Victor geven.


Victor gooit hem samen met Mandy weg…


En Mateo brengt hem heel rustig weer terug.


Tijdens de doksessies wordt er intensief aan de logopedie gewerkt. Meestal gebeurt dit op het vlot, maar hier was de afleiding toch te groot. We zien Victor opstaan en samen met Mandy naar de achterkant lopen, waar ze achter een muurtje verder gaan met de logopedie oefeningen.
In de tussentijd wordt Mateo ook bezig gehouden. De dolfijntrainer moeten hun dolfijnen bij de les houden anders zijn ze hun even kwijt voor de therapie. Tom , de trainer van Mateo, maakt gebruik van de tussentijd om Mateo op een ander vlot te laten komen. Behalve dat dit een soort van bezigheidstherapie is, wordt dit ook geoefend voor een andere reden. In geval van ziektes of iets dergelijks moeten de dolfijnen ook uit het water kunnen komen om de dokter er naar te laten kijken. Tsja, dolfijnen lopen niet zo makkelijk de behandelkamer binnen.
Liggend op het dok, zie je pas hoe groot Mateo is. Oordeel zelf maar.


In de nabespreking bevestigen Heike en Mandy wat ons thuis met logopedie ook al was opgevallen. Victor doet goed mee met het vormen van klanken, maar er komt nog weinig geluid bij. Morgenochtend hebben we een gesprek met Heike om hier wat verder op door te praten.
Morgen wordt sowieso een bijzondere dag. Naast Victor gaat ook Veronique te water met een van de dolfijnen, Chabelita. Ricarda, een dolfijntherapeute in opleiding, zoekt broertjes of zusjes die een “therapiesessie” met haar willen doen, of wij er bezwaar tegen hadden om Veronique mee te laten doen. Natuurlijk niet. Dus zwemt morgen al ons kroost met de dolfijnen. En om het feest compleet te maken, hebben we morgenmiddag de family swim. Dan mogen we zelf met Mateo zwemmen.
We zullen er wat moois van maken.