Op weg naar het water kwam Mandy bij ons langs om te vragen of er iets met Victor aan de hand was. Hij was heel stil en wilde niet werken. We hebben haar verteld van Victor’s droefheid. Zij zou proberen er een leuke watersessie van te maken. Na het omkleden kwamen Mandy en Victor aan op het dok.
Vanaf de haaienbrug konden we zien, dat ons mannetje niet goed in zijn vel zat. Hij wilde het water niet in, greep veel naar zijn hoofd en wees naar de steiger. Mandy en Peggy hebben hem even mee naar achteren genomen en na 6 minuutjes kwamen ze weer terug om aan Victor’s watersessie te beginnen. Hij wilde uiteindelijk wel. Mateo had natuurlijk al in de gaten, dat Victor niet lekker in zijn vel zat. Hij kwam rustig bij Victor zwemmen en gaf hem een geruststellende knuffel.
Na een korte tijd in het water, wilde Victor toch weer het water uit. Mandy besloot om de therapie voort te zetten vanaf het dok. Hier had Victor meer zin in, maar de swung was er een beetje af.
Tijdens de evaluatie vertelde Mandy, dat Victor echt verdriet had en dat ze hem daar echt ruimte voor wilde geven. Dat helpt hem ook in zijn groei. Morgen is de laatste dag en dan kunnen ze er nog een leuke dag van maken.
Na de therapiesessie hebben we nog een tweede gesprek met Nicole, de psychologe van het CDTC, gehad. We hebben wat stilgestaan bij de gebeurtenissen op het dok en over ons thuisprogramma voor Victor gehad. Zij vond dat het voor Victor belangrijk werd om aan zijn sociale vaardigheden te gaan werken. Belangrijk hierbij is dat Victor goed is zoals hij is. Hij zal wel een aantal middelen, inzichten moeten gaan krijgen over verschillende vaardigheden die hij op verschillende momenten in kan gaan zetten. Dit is iets dat we met Victor’s begeleiders thuis verder willen gaan bespreken.
Ondertussen had oma Victor en Veronique al via haar eigen kamer mee naar ons appartement genomen. Victor viel als een blok in slaap in haar kamer. Toen hij even wakker werd, zijn ze naar ons appartement gelopen, waar hij verder is gaan slapen.
’s Middags was de tijd voor Veronique. Om 16:00 uur mocht ze voor de tweede keer met Ricarda en Chabelita gaan zwemmen. Dit vond ze helemaal te gek. Ze is helemaal idolaat van Ricarda en gaf haar meteen een dikke knuffel toen ze haar zag.
Ondertussen was de bewolking verdwenen en scheen de zon lekker. Mandy zou de supervisie over Ricarda voeren en zo zat ons meisje dapper op het dok.
Chabelita zwemt in een ander bassin dan Mateo. We zitten hier dichter op het water en kunnen zo ook mooie foto’s maken. Al snel komt ons meiske met de tong uit haar mond langs gezwommen. Ze heeft het volste vertrouwen in Ricarda en Chabelita en doet alsof ze nooit iets anders gedaan heeft. En ze is pas 2 ½ jaar oud.
En terwijl ze volop met de dolfijn bezig is, houdt ze ons ook goed in de gaten. Ze zwaait zelfs naar ons.
Ricarda draait niet het hele programma af zoals Mandy dat met Mateo bij Victor doet, maar zingen kan ze wel.
Na een klein uurtje is het weer voorbij. Iedereen is moe. Victor heeft wel zijn grote vriend Papito nog aan het werk gezien. Die zwemt in hetzelfde bassin als Chabelita. Het was mooi om te zien hoe Papito even omhoog sprong om bij Victor te kijken toen die langs te rand liep.Morgen is de laatste dag, die staat altijd in het teken afscheid nemen en daarna voorbereiden op de terugreis.
