Ricarda viel meteen met de deur in huis door te vertellen dat de workshop eigenlijk bedoeld was voor rolstoelgebruikers. Naast ons was er nog een ouder aanwezig en wij hebben meer gesproken over specifieke houdingen voor zitten en aanwezig zijn van kinderen in verschillende situaties. Het was erg boeiend hoe Ricarda met simpele voorbeelden liet zien wat de impact van een slechte houding op doorbloeding, ademen, eten, concentratie heeft. Ze liet ons ook een aantal voorbeelden zien van hoe je dit kan verbeteren. Ik kon me goed voorstellen dat deze problematiek speelt bij mensen in een rolstoel. Voor Victor hebben we er ook een aantal specifieke aandachtspunten uitgehaald.
Helaas voor ons vond de workshop precies plaats tijdens de watersessie van Victor, dus hebben we daar weinig van gezien. En hij deed het nog wel zo goed!
Na de lunch zijn we langs geweest bij Matthias. Hij zou nog eens goed kijken naar de heupen van Victor. Na de lunch zijn we naar Dolphin Suites gelopen waar Matthias zijn praktijk heeft. Victor had uiteindelijk niet zoveel zin. Hij was liever naar het zwembad gegaan. Dus kon Matthias maar oppervlakkig naar zijn motoriek kijken en een paar kleine testjes doen, die Victor toeliet. Maar er vielen hem op het oog geen bijzonderheden op. Verder hebben we nog even gepraat over het effect van dolfijntherapie op de ontwikkeling van kinderen met een speciaal probleem en hun gezinnen. Matthias werkt al een aantal jaren hier en hij ziet de vooruitgang bij de kinderen die hier ook al een paar jaren komen. Ook bij Victor. Het gaat hier om het totale concept van een gezin voor twee weken op Curacao in een lekker klimaat. De therapie die elke dag voor twee uur plaats vindt in het water en het werken met dolfijnen.
Dat er ook voor de familie gezorgd werd bleek wel uit de laatste workshop. Therapeute Merel gaf een workshop ontspannende massage. Dat leek Hermi en mij wel wat. Terwijl oma met Victor en Veronique naar zee ging, namen wij deel de workshop. Valentijn ging met ons mee. We waren er samen met een ander stel ouders van een therapiekind. Op aanwijzingen van Merel hebben Hermi en ik elkaar om de beurt gemasseerd. Heerlijk ontspannen vertrokken we weer terug naar ons appartement. Merel vertelde ook dat de workshop specifiek voor de ouders bedoeld was om ook aan hun een moment van ontspanning te bieden tussen alle bedrijven door. Nou, dat is gelukt.
Om nog even terug te komen op Victor’s therapie. Steffi was helemaal enthousiast. Victor heeft zowel in het water als op de kant goed gewerkt. Ik heb al eerder geschreven dat er gewerkt wordt met Victor aan het zeggen van het woordje “stop”. Het is belangrijk dat Victor hiermee aan kan geven als hij iets niet wil of niet prettig vindt. Als oudersvoelen we hem meestal wel aan, maar het is ook belangrijk dat andere mensen hem begrijpen. De uitspraak zelf gaat goed vooruit. “Stop” is een complexere klank dan bijvoorbeeld “ho”. Toen Steffi vroeg of hij het nog één keer wilde zeggen voordat ze naar het water zouden gaan, zei hij het wel drie keer, “s’op”. Belangrijk wordt ook dat hij het woord kracht bijzet door het maken van oogcontact. Hier wordt nog hard aan gewerkt.
Het lijken misschien kleine dingen waaraan hier gewerkt wordt, maar ze zijn oh zo belangrijk voor Victor. Het aangeven dat hij iets niet leuk vindt of niet wil, is heel belangrijk voor zijn zelfvertrouwen, communicatie en eigen persoonlijkheid. Wonderen gebeuren in kleine stapjes en dit was weer een klein stapje.
