Vandaag was alweer de laatste dag van de therapie van Victor. Aan al het goede komt een eind, helaas dus ook voor ons verblijf hier. We hadden ’s ochtends even met Victor gepraat via zijn letterplank en hij wilde er een leuke dag van maken.
Dat was maar goed ook want de emoties bleken hoog te zitten bij iedereen. Voor zowel Steffi als Nicole was het hun allerlaatste dag als therapeute. Beide gaan terug naar Duitsland. Victor heeft een grote stap vooruit gezet in zijn ontwikkeling en de harten van iedereen hier gewonnen.
Ondanks het feit dat hij lol wilde maken, heeft Victor vandaag nog hard gewerkt. Hij heeft tijdens de voorbereidingen op het droge erg goed zijn best gedaan. Zowel met het zeggen van woordjes als met geconcentreerd allerlei werkjes maken. Zo heeft hij bijvoorbeeld een prachtige tekening van een dolfijn voor ons gemaakt met verf en stempels. Die moet mee naar huis.
De watersessie verliep eigenlijk wel net zoals normaal. Victor mocht aanwijzen wat hij wilde doen en in no-time was hij dus bezig op het surfboard voorgeduwd door Papito. Na afloop wilde Victor niet weg gaan van het dok. Hij wist dat de therapie erop zat en wilde nog zolang mogelijk genieten. Het kostte Steffi en Jessica enige moeite om hem mee naar de kleedkamers te krijgen.
Ja, en toen begon het afscheid. Steffi was geëmotioneerd omdat dit haar allerlaatste dag als therapeute was en het geweldig had gevonden om met Victor te werken. Wij waren geëmotioneerd omdat Victor zo’n goede tijd had gehad en zoveel progressie heeft laten zien. Nicole kwam nog langs. Ook voor haar was het haar laatste dag en was ook emotioneel. Ze had beloofd niet te gaan huilen, dus toch.
Ook Esther kwam nog afscheid nemen en zo stonden we uiteindelijk met één grote groep om Victor heen. Er werd snel een fotocamera gehaald en Victor kreeg iedereen aan het klappen door zelf heel enthousiast te beginnen.
Toen was het echt tijd om te gaan. Morgen vliegen we alweer terug. Het is nu aan Victor en ons om te zorgen dat hij de progressie die hij gemaakt heeft voort kan zetten. Dat zal wel gebeuren. Tot de volgende keer.
