Het is gelukkig al twee dagen een beetje koeler dan toen we aankwamen. Victor heeft gisteren en deze ochtend de hele dag trots rondgelopen van zijn kayakavontuur en dat mag ook. In vele opzichten is Victor bezig zijn grenzen te verleggen. Natuurlijk zijn we hier naartoe gekomen om hem te helpen in zijn ontwikkeling en te kijken of we zijn spraak kunnen verbeteren. Dat is iets waar de afgelopen keren heel hard aan gewerkt is.
Maar er zijn nog zoveel andere zaken waaraan we moeten werken met Victor. Gerwin onderkende dat vrij snel door Victor te wijzen op de persoonlijke grenzen van mensen en dat die per persoon en zelfs per dolfijn kunnen verschillen.
Victor is ook bezig zijn eigen grenzen te verleggen. Het feit dat hij gisteren en eergisteren in een kayak heeft gevaren is een enorme stap vooruit voor hem, die altijd twijfel heeft gehad met zijn motoriek en zelfvertrouwen om ermee om te gaan. Victor wil eigenlijk altijd graag vaste grond onder zijn voeten. Hij heeft stevigheid nodig. Maar nu is hij bereid geweest om het diepe in te springen.
Gisteren en eergisteren deed hij dit figuurlijk, vandaag heeft hij het letterlijk gedaan. Het was even afwachten of Victor het daadwerkelijk zou doen, maar vandaag is hij samen met Jo-Anne van een brug gesprongen. Petje af voor Victor die zo grensverleggend bezig is!
Maar goed, ’s ochtends kwam Gerwin hem ophalen en liet al merken dat hij naar de brug wilde gaan. In tegenstelling tot gisteren kreeg Jo-Anne nu wel een wetsuit aan. En nadat ze alle drie waren omgekleed, stonden ze even later boven op de brug.
Oei, dat is wel hoog. Gerwin vertelde achteraf dat ze nog een paar keer aan Victor gevraagd hadden of hij het echt wel wilde doen. Maar hoe spannend Victor het ook vond, hij wilde het proberen. Wij staan op een afstand te kijken en dan opeens is Gerwin weg. Hij ligt al in het water. Nu Victor en Jo-Anne nog.
En dan zie ik ze springen. Samen hand in hand. De brug is leeg en we weten natuurlijk niet wat er nu verder gebeurd. Een foto heb ik ook niet en een foto van een lege brug vind ik niet interessant. Gelukkig is de sprong ook op video vastgelegd door het CDTC en kregen we die nog even te zien. Magnifiek!
Het bleef bij één keer springen en toen zat de voorbereiding er weer op. Als beloning mocht hij nu gaan werken met Dee Dee. Die lag al samen met Li-Na te wachten om de therapie te beginnen. Hoe heerlijk moet dat zijn om weer even de adrenaline te laten zakken tussen twee dolfijnen.
Je kan zien dat Victor weer een overwinning op zichzelf gemaakt heeft. Het zit ook in zijn naam. Hij heeft veel plezier in het zwemmen met Dee Dee.
Ook het spetteren is iets dat terug blijft komen. Victor moet leren dat niet iedereen ongevraagd nat gespetterd kan worden, met andere woorden, grenzen van iemand anders te respecteren. Maar vandaag heeft Gerwin het ook gehad met Victor over het stellen van eigen grenzen. Een stukje weerbaar worden. In ieder geval spettert Dee Dee vrolijk mee.
Na het spetteren geeft Victor aan dat hij met de bal wil spelen. Dat gaat goed, maar na de doktijd begint Victor weer terug te vallen in gedrag van een paar dagen geleden. Hij wil Dee Dee weer veel op haar kop laten staan. Na een tijdje is Gerwin het zat, ook hij heeft een grens bereikt en zit de therapie erop voor vandaag. Wij praten nog wat na over wat het kan zijn. De meest voor de hand liggende conclusie lijkt ons dat Victor gewoon klaar was. Hij had met de sprong van de brug natuurlijk een enorme stoot adrenaline gekregen. Het leek net of hij de watersessie met Dee Dee als een cooling down heeft gebruikt. Dit klinkt wel logisch, maar we willen het nog wel met Victor checken.
Terug in ons appartement is Victor ook erg moe. Na de lunch gaat hij nog snel een paar uurtjes slapen. Hermi is om 1400 uur naar een workshop op het CDTC gegaan en wanneer zij terug is, gaan we met zijn allen naar het strand.
Morgen is de laatste dag. Traditiegetrouw is dat een emotionele dag afscheid. We zullen zien.
Slaap lekker!