Het viel niet mee dit jaar om in Curacao te komen. Niet dat
de vlucht vertraagd was, integendeel. Maar Victor en Hermi hadden in de week
ervoor flink de griep te pakken. Op de maandag voor vertrek is er bij Victor
antibiotica ingezet, omdat hij naast griep ook een oorontsteking had. Hermi
volgde op woensdag met antibiotica. Gelukkig kregen we op donderdag groen licht
om te vliegen.
Dus vertrokken we vrijdagochtend 1 maart in alle vroegte
naar Schiphol voor de vlucht naar Curacao. Die is goed verlopen. Geen
problemen, de kinderen deden het prima en ook de pick up aan het vliegveld Hato
stond klaar om ons op te halen. Op Lions Dive aangekomen zaten we in ons favoriete
appartement en zelfs Valentijn kent de weg. Het valt hier ook goed op hoe
Victor gegroeid is niet alleen mentaal maar ook fysiek. Hier komen Victor en ik
terug van de receptie met nieuwe badhanddoeken. Wat een stoere kerel is het
toch.
De eerste dagen hebben we gebruikt om bij te komen. Iedereen met de kippen op stok en zorgen dat we uitgerust maandag aan de therapie kunnen beginnen. Victor zou weer met Mandy gaan zwemmen. Zijn dolfijntherapeute van de eerste 3 keer. En dat was heel erg leuk.
Vanochtend was het weerzien met Mandy en alle andere
therapeuten. We merken dat niet alleen zij een bijzonder plekje in ons hart
hebben, maar ook andersom. Ondanks dat we vreselijk vroeg moesten starten,
Victor heeft therapie van 800 tot 1000 uur ’s ochtends, vloog de tijd voorbij. Normaal
staat er een half uurtje gepland voor anamnese, maar dat werd eigenlijk een
beetje bijpraten. Natuurlijk hebben we gesproken over de doelen voor deze
periode en eigenlijk hebben we besloten, dat Victor die zelf op mag stellen.
Huiswerk voor hem.
Het team voor Victor bestaat uit verschillende mensen,
waarvan Mandy en Sonya, de dolfijntrainster, ook samen in zijn team in 2009
zaten. Nieuw is dat Victor nu niet met Papito zwemt, maar met Chabelita. Dit
had Victor thuis al voorspelt. 
Zoals gezegd werd de eerste dag gebruikt om weer een beetje
aan het water te wennen, het therapieritme en aan de dolfijnen. Het viel op dat
Victor weinig kunstjes van Chabelita wilde. Hij wilde gewoon lekker met haar
zwemmen. De relatie met de dolfijn opbouwen. En volgens ons ging dat erg goed. Dit
is ook therapie in zijn zuiverste vorm. Dolfijn, kind en therapeut, die zonder trucjes
of hulpmiddelen gewoon samen zwemmen. Respect hebben voor elkaar en allemaal elkaar
iets willen leren. Bijzonder om te zien.
Na afloop hebben we nog wat nagepraat. Het was een goede
eerste dag. Veronique mocht vandaag al beginnen met het broertjes/zusjes
programma. Alleen waren er geen andere broertjes of zusjes. Valentijn is nog
even meegegaan, maar die vond het na 30 minuten toch te spannend en kwam weer
bij papa op de arm.
’s Middags lekker naar het strand geweest met zijn vijven.
Morgen weer verder.
