Vanochtend weer op tijd opgestaan om naar therapie te gaan.
Halverwege kon ik nog even teruglopen, want we waren de kokosnoot vergeten.
Marco zou een groot mes van thuis meenemen en hem openkappen. Daarna konden we hem
met een rietje leegdrinken. Na wat gedoe, was Veronique de eerste die kon
proberen het vocht van de kokosnoot te drinken. Heerlijk. Ook Valentijn, Hermi
en ik hebben er lekker uit gedronken. Victor zat toen al binnen voor zijn
therapie.
In het water was Victor een paar dokken opgeschoven. Hij zat
weer in het midden en dat betekende ook dat wij een nieuw plekje moesten zoeken
om hem goed te zien. Vorige jaren zaten we op de haaienbrug, maar die is buiten
gebruik vanwege onderhoud. We konden mooi aan de andere kant zitten, al hebben
we een paar keer heen en weer gelopen. Victor ligt lekker in het water en laat
Chabelita zingen.
We kunnen ook wel zeggen dat het leven tijdens de
therapieweken voor ons veranderd is in vergelijking met de voorgaande jaren. In
principe draait alles in deze twee weken om de therapie van Victor. Daar komen
we voor. Ondertussen kennen we nu goed onze weg en hebben vele gesprekken op
het CDTC. Ook Veronique en Valentijn voelen zich hier bijna thuis. Ze kennen de
weg en een dag niet gezwommen kan niet. Morgen hebben we family swim en
Veronique wilde ook graag met flippers zwemmen. Ze kreeg een paar mee om uit te
proberen en heeft de hele middag de flippers aangehad in het zwembad. En snel
dat ze daarmee zwom! Dat beloofd wat voor morgen.
Ondertussen heeft Veronique de fotocamera gevonden en maakt
driftig een aantal foto’s. Valentijn ziet het allemaal aan en denkt er het
zijne van.
Op het water komt Victor goed aan zijn trekken. Het
surfboard wordt tevoorschijn gehaald. Twee jaar geleden met Papito ging dat
heel hard. We zijn benieuwd wat Chabelita kan laten zien.
Maar het duurt even voordat Chabi de snelheid erin heeft. Victor en Mandy worden op een slakkengangetje voortgeduwd en alleen na het laatste bochtje gaat Chabi versnellen. Het eindigt nog redelijk.
En dan zit het er weer op. Victor komt terug van het dok om
zich om te kleden en wij gaan vast terug naar de kant. Even later komt Victor
aanlopen met Janina, de stagiaire vooruit en Mandy achter hem aan. Hij draagt
zelf de krat met spullen, wat een jaarlijks terugkerend ritueel is. Victor wil
eigenlijk helemaal niets dragen en laat dat het liefste aan de therapeuten
over. Elk jaar krijgt Victor het weer voor elkaar dat alles voor hem gedragen
wordt alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Als we daarop zeggen dat
het jaar ervoor Victor zelf zijn spullen moet dragen dan worden de rollen snel
omgedraaid en moet Victor zwaar zuchten.
Morgen wordt weer een leuke drukke dag. ’s Ochtends heeft
Victor zijn therapie en ’s middags hebben wij de family swim. Dan mogen Hermi,
Veronique en ik met Papito zwemmen. Valentijn zal dit jaar nog op de wal
blijven. Ik denk dat hij volgend jaar
wel meekan.
We hebben er zin in. De tijd vliegt voorbij en we zijn
alweer bijna op de helft. We gaan nog een paa mooie dagen hebben.
