We waren op tijd. Ricarda kwam Victor ophalen en hij heeft
het eerste half uur weer goed gewerkt op de wal. Ricarda vindt het grappig dat
Victor de routine volledig in zijn systeem heeft. De werkruimte binnenkomen,
zijn tas aan de kant neerzetten, schoenen uit en aan de slag. Ook vandaag had
Victor er zin in. Hij zat als eerste aan het dok en we hoopte dat hij zo nog
een beetje extra watertijd zou krijgen. Vooraf hebben we een paar foto’s
gemaakt van Victor met Ricarda en Vicky.
Hij zou zwemmen met de dolfijn Chabelita. Maar de dolfijnen
lieten eventjes op zich wachten. ’s Avonds worden alle dolfijnen bij elkaar
gebracht of in aparte groepjes voor de nacht om ze vervolgens ’s ochtends naar hun
werkstekken te brengen. En aangezien dolfijnen gewoon levende wezens zijn, gaat
dat de ene keer soepeler dan de andere keer. Deze keer dus ietsje minder.
Gelukkig hoefde Victor niet lang te wachten en kon het watergedeelte van de
therapie beginnen.
Ook met Chabelita kon Victor goed werken. Ricarda gaf aan
dat Victor zeer gemotiveerd is en erg hard wil werken aan zijn revalidatie. Ook
deze therapie ging hij er weer tegen aan. Wel merkte ze op dat er een verschil
is tussen Chabelita en Papito in hun relatie naar Victor. De band met Papi is
veel intenser dan met Chabi. Dit is misschien niet iets dat je van op de wal of
op foto’s direct ziet, maar zeker in het water voelt.
Ondertussen lopen Valentijn en Veronique rond op het kijkersgedeelte.
Vandaag had Veronique geen siblings programma. Dat was voor broertjes en zusjes
uit de andere therapieperiode. Dus konden we met zijn allen kijken naar Victor.
Het was druk op de tribune. Valentijn zoekt nog even zijn moeder op en kijkt
daarna weer naar Victor.
Victor heeft ondertussen nog een keer op het dok gezeten.
Het mag dan de laatste therapiedag zijn, er wordt gewoon gewerkt. Het viel wel
op dat Victor weer veel wilde zwemmen en niet teveel trucjes doen. En dat is
ook voor Chabelita goed.
Na afloop krijgen we weer gewoon de feedback van Ricarda,
alsof er niets veranderd is. Maar dan toch komt het afscheid. Het is toch elke
keer weer even emotioneel om na twee weken intensief werken afscheid te moeten
nemen. Nu zijn alle therapiesessies echt voorbij. Nog twee dagen en dan vliegen
we weer naar huis. Het was een mooie tijd op Curacao en Victor heeft het super
gedaan.
Op naar de volgende stappen in zijn revalidatie. Tot hopelijk volgend jaar!
