Deze ochtend stond Victor rond 6:30 uur bij ons aan bed. De
nacht had hem goed gedaan en hij had er zin in. Ook Valentijn had goed
geslapen, dus we konden er weer tegen aan. Wel hadden Hermi en ik besloten om
Victor wat rustiger te houden. We zijn ’s ochtends nog wel even wezen zwemmen
in het zwembad. Een gezonde jongen van 11 jaar oud, houd je met deze
temperaturen niet uit het water. Tegen 13:00 uur stonden we weer op het CDTC en
kwam Ricarda naar buiten om Victor op te halen.
We hebben deze therapie sessie eens lekker naar de therapie
gekeken en een paar foto’s gemaakt van het spelen met de bal. Papito en Victor
zwommen weer vlak naast elkaar. Op een gegeven moment lag Papito heel rustig op
zijn rug met zijn kop op Victor’s schouder. Prachtig om te zien. Zoveel rust en
liefde tussen die twee.
Papito heeft ook met de linkervoet van Victor gewerkt. We
hebben het al vaker genoemd. Deze voet is mede door Victor’s hersenaandoening een
beetje vergroeid en in een boog komen te staan. Door de voet soepel te houden
en Victor met steunzolen te laten lopen, hopen we op termijn erger te
voorkomen. Papito werkt hier erg aan mee. Steeds drukt hij met zijn snuit tegen
de onderkant van de voet van Victor en wel op die plekken, waar de voet direct
baat bij heeft. Het effect zelf is na een paar dagen al goed te zien. Nu hopen
dat we dit vast kunnen houden.
Ricarda had een aantal ingewikkelde oefeningen voor hem bedacht.
Al voor de watertherapie begon, kwam Victor op zijn taxi, plankje met wieltjes,
naar buiten werd goed hard naar beneden gerend. Dit werd gedaan om Victor wat evenwicht
prikkels te geven. Dat is goed gelukt. Ook tijdens de doktijd kreeg Victor opdrachtjes.
Zo zagen we hem naar elk therapie dok gaan en aan elke dolfijntrainer een visje
vragen. Een fantastische oefening. Hij moest niet alleen zelfstanding van het
ene wiebelende naar het andere wiebelende dok lopen, hij moest daar aangekomen
ook om een visje vragen: ‘Mag ik vis?’ Dit ging hem goed af en hij kwam met een
aantal vissen terug bij Ricarda. Samen zijn ze daarna naar het bassin een
eindje verder gerend, waar de verpleegsterhaaien zwemmen. Twee grote haaien
kwamen aanzwemmen en Victor kon ze gaan voeren met de door hem meegenomen
vissen. Stoer!
Tijdens de sessie was er ook nog even tijd om bij te praten
met Paul. We hebben Paul vorig jaar leren kennen toen hij in opleiding was voor
dolfijntherapeut en op dit moment is hij werkzaam als gezinspsycholoog voor de
families. Hij heeft zelfs twee keer met Veronique als kindje gezwommen, net als
Ricarda 4 jaar geleden. Er was het nodige gebeurd het afgelopen jaar, maar hij
heeft duidelijk zijn draai gevonden.
Na afloop van hun sessie zitten Victor en Ricarda nog even op het dok.
Ricarda vertelde ons na afloop dat Victor zichtbaar beter in
zijn veel zat en meer geconcentreerd was dan gisteren. Dat was voor ons niet zo
verbazend. We kijken nu alweer uit naar morgen en zaterdag hebben we family
swim. Dan willen we Valentijn ook zijn eerste swim met dolfijnen laten maken.
Terug in het appartement besloten we hetzelfde te doen als
gisteren. De heertjes van Engelen, Victor en Valentijn, naar bed terwijl Hermi en
Veronique naar het strand gingen. Heb ik tijd om de blog bij te werken.
Wordt vervolgd.
