Het was een redelijk rustige nacht in vergelijking met de
dag ervoor. Hermi en ik hebben Victor tussen ons in laten slapen om in ieder
geval in de buurt te zijn mocht hij weer epilepsie aanvallen krijgen. Het was
wel raak afgelopen nacht. 3 keer waarvan 2 in de ochtend, maar de Victor oogde
redelijk fit. Dus besloten we om het er op te wagen om naar therapie te gaan.
Om 1300 uur meldden we ons weer op het CDTC bij Ricarda.
Iedereen was blij om Victor weer te zien. Victor zelf is dit soort dagen een
beetje rusteloos. Dat hebben we ook aan Ricarda meegegeven. Ze zou kijken hoe
ver ze met Victor kon gaan.
Victor kwam als laatste van de therapiekinderen naar buiten.
Hij had kennelijk zijn tijd genomen binnen, maar ging toch vlot het water in.
Ricarda vertelde dat Victor binnen goed geconcentreerd had gewerkt. Oefeningen
op de wiebelplank vond hij nu wel spannend. Dat heeft te maken met de impact
van zijn epilepsieaanvallen gisteren. Toch was hij goed geconcentreerd.
Ook in het water bleef Victor rustig met Papito werken. Toen
Papito zag dat Victor weer van de partij was, begin hij spontaan te kwetteren.
Ook hij had kennelijk zorgen gehad om Victor.
Papito begin in het water meteen met de linkervoet van
Victor te werken. Ondanks dat die afgelopen weekend helemaal soepel was, was de
voet door de epilepsieaanvallen weer wat stugger geworden. Dit is een van de
neurologische bij effecten van epilepsie en Victor’s hersenaandoening. Papito
en Ricarda hebben de voet dus weer iets soepeler gemaakt.
Tijdens de therapie bleef Papito weer heel rustig bij Victor
zwemmen. Hij zocht naast de voet ook regelmatig het hoofd op met zijn snuit,
die Victor vervolgens tegen een aantal plekken op zijn hoofd hield, waaronder zijn
derde oog.
Na ongeveer driekwart van de sessie vond Victor het genoeg.
Hij wilde eruit. Niet onbegrijpelijk, want epilepsie stelt je lichaam al flink
op de proef en ook dolfijntherapie vraagt haar inspanningen. Victor was dus
iets vroeger uit het water, maar had het super gedaan. De rest de middag en
avond zullen we rustig aan doen. Victor een beetje bij laten komen van de afgelopen
dag en nacht. Dan zullen we hopelijk morgen er weer volop tegenaan kunnen.
Veronique had ondertussen en paar leuke uren gehad. Onder
leiding van dolfijntrainster Yvette, werd zij samen met de andere kinderen van
het sibling programma opgeleid tot dolfijntrainster. Aan het eind van de dag
mocht ze dat tonen door middel van een grote dolfijn tekening op haar arm.
Wordt vervolgd.
